Ik Vertrek of ik onder een auto

Wanneer je het programma Ik Vertrek kijkt, weet je niet wat je nu weer te wachten staat. 

Een stel debielen die 'het geluk' zoekt, of een stelletje waarvan het meeste leven al uitgeblazen is, op zoek naar 'het avontuur'. Meestal in een skigebied. Of het platteland, weg van 'de drukte' in Nederland. Weg van het 'rot weer in ons kikkerlandje"; the usual talk. Dat is al de moeite waard om naar dit programma te gaan kijken.

Wat ik nou weer zag afgelopen keer... Een niet-al-te-slimme-meid die met haar veel oudere man naar Australië gaat om daar een boerderij op te bouwen. Ze hopen het daar makkelijker te hebben. "Als je in Nederland boer bent, dan voel je je bijna crimineel", al dus Han. Ook Anneke ziet het leven in haar nieuwe land wel zitten. "Liever ga ik naar Australië dan dat ik onder een auto kom!" ... Uhu.

Ja, dat riep ze echt. Kijk, als dat nou je redenering is, dan had ik allang in Schotland gezeten. Dit lieve grietje uit het Oosten had niet de brains, wellicht ook niet de beauty, maar ze wist waar het op stond. Kinderen krijgen. En die kreeg ze ook. Terwijl ze aan het verhuizen waren, tijdens het melken van de koeien wel te verstaan, werd zij drachtig. Timing was niet het probleem. "Ik wilde het me ouders niet laten weten, want dan worden ze ongerust." Right. I wouldn't either. Gezien het gevalletje beter-buitenland-dan-ongeluk, zou ik het ook stil laten. Naast het feit dat ze nog twee jonge kindjes rond heeft kruipen...

Anyway,  ik blijf me over het programma verwonderen. Zoekt het programma hen op, of zoeken zij het programma op? En hoe haal je het in je hoofd om zo op televisie te durven komen - ik krijg plaatsvervangende schaamte van bijna al deze Ik-Vertrektypetjes. Wel leuk schaamte-vermaak hoor.