"Dag, met Jannie van de receptie. Wat kan ik voor u doen?" zegt de ongeïnteresseerde stem aan de lijn. Je hoorde dat ze haar nagels aan het vijlen was.
"Dag Jannie van de receptie, met Rachelle. Ik ben op zoek naar uw financieel directeur. Is hij of zij toevallig beschikbaar op dit moment?"
"U bent op zoek naar mijn WAT?!" zegt ze bot.
Pff. Zo ging het dan iedere dinsdagochtend en vrijdagmiddag. Ik, telemarketeer in hart en nieren, vond het werk altijd prima, tot dat er weer een Jannie op dook.
Aan de andere kant van de lijn kon je raden hoeveel shag ze vanochtend al had gerookt. Jannie had er al twee op toen ik haar belde om kwart over negen. Schrikbarende non-informatie die toch expliciet aanwezig is. Gelukkig bestaat er nog geen reuktelefonie.
Jannies konden nooit zoveel voor me betekenen. De een wist niet wat een 'financieel directeur' is of als ze nog wel zo ver kwam, had ze geen idee hoe ze moest doorverbinden.
"Momentje hoor, effe proberen je door te verbinden met Sjaak".
Dat momentje duurde meestal langer dan een momentje.
"Oh, mevrouw? Bent u daar nog? Ja, 't lukt niet hoor, het doorverbinden. Ga het nu nog even voor u proberen!"
Ik gaf altijd aan dat het geen probleem was en dat ik tijd had. Beide zijn leugens.
Vervolgens hoorde ik allerlei gerommel met de telefoon en de magical words tegen haar collega: "Jolanda, kan je effe helpen. Hoe moet je doorverbinden? Die knop toch he?"
Na wat tijd hoorde ik de doorverbind-piep en begon me weer voor te stellen, denkend dat ik de juiste persoon aan de telefoon had. Oh, het was Jannie weer. Verkeerde knopje zeker.
"Mevrouw? Hallo? Ja, wat was ook al weer uw naam? Michelle zei u? Teering? Oke, momentje hoor".
Sure, another momentje. Ondertussen ben ik twee keer koffie gaan halen en heb ik de langste route naar de wc genomen. Ook mijn naamsverbuigingen hield ik bij om dit soort 'momentjes' te doden. Naast Michelle Teerling werd ik onder andere Liset Meerman, Raquelle Weeling en Rachel Wiering genoemd.
"Michelle? Ja, ik moest nog effe van Sjaak vragen he, wat was nou uw vraag?"
#$(%&$#_)$(#$@!!!! Mens. Je hebt een taak. EEN.
"Oh geeft niks hoor mevrouw, 't is ook een ingewikkelde en niet alledaagse vraag. Geef maar door aan Sjaak dat ik bel om te vragen over de energierekening. Daar hebben we al eerder contact over gehad," zei ik dan heel kalm, alsof ik de moeilijkheid van mijn verzoek zelf ook inzag.
"Oke mevrouw Michelle, ik gef het effe door hoor".
Inmiddels ben ik zo'n 10 minuten verder in het gesprek met Jannie voordat ik meneer aan de telefoon heb. Maar we hebben geduld, niet zeiken en rustig blijven. Je weet nooit wat er vanochtend allemaal al is gebeurd. Voor hetzelfde geld was ze out of shag en had ze geen tijd om nieuwe te halen. Hele ochtend verpest. En dat reageert ze dan natuurlijk af op haar werk. Op mij.
"Meneer Teering? Ja, nee, heb effe Sjaak kort gesproken en hij geeft aan dat het niet relevant is om daar nu over te praten. Alles is al geregeld".
Mijn missie om Sjaak en dergelijke te spreken slaagde vrij weinig als je receptioniste Jannie aan te telefoon kreeg.
Maar toch, ik mis die wijfies. Lekker accentje, ongeïnteresseerd, onprofessioneel, sloom en vooral verveeld.
Ik vraag me af wat ze nu doen als ik niet meer bel. Hebben ze inmiddels een andere Michelle Teerling gevonden die ze kunnen vervelen? Of hebben ze ontslag aangevraagd bij Sjaak omdat ze het niet meer trokken dat ze de knopjes van het telefoontoestel niet wisten te bedienen?
"Dag Jannie van de receptie, met Rachelle. Ik ben op zoek naar uw financieel directeur. Is hij of zij toevallig beschikbaar op dit moment?"
"U bent op zoek naar mijn WAT?!" zegt ze bot.
Pff. Zo ging het dan iedere dinsdagochtend en vrijdagmiddag. Ik, telemarketeer in hart en nieren, vond het werk altijd prima, tot dat er weer een Jannie op dook.
Aan de andere kant van de lijn kon je raden hoeveel shag ze vanochtend al had gerookt. Jannie had er al twee op toen ik haar belde om kwart over negen. Schrikbarende non-informatie die toch expliciet aanwezig is. Gelukkig bestaat er nog geen reuktelefonie.
Jannies konden nooit zoveel voor me betekenen. De een wist niet wat een 'financieel directeur' is of als ze nog wel zo ver kwam, had ze geen idee hoe ze moest doorverbinden.
"Momentje hoor, effe proberen je door te verbinden met Sjaak".
Dat momentje duurde meestal langer dan een momentje.
"Oh, mevrouw? Bent u daar nog? Ja, 't lukt niet hoor, het doorverbinden. Ga het nu nog even voor u proberen!"
Ik gaf altijd aan dat het geen probleem was en dat ik tijd had. Beide zijn leugens.
Vervolgens hoorde ik allerlei gerommel met de telefoon en de magical words tegen haar collega: "Jolanda, kan je effe helpen. Hoe moet je doorverbinden? Die knop toch he?"
Na wat tijd hoorde ik de doorverbind-piep en begon me weer voor te stellen, denkend dat ik de juiste persoon aan de telefoon had. Oh, het was Jannie weer. Verkeerde knopje zeker.
"Mevrouw? Hallo? Ja, wat was ook al weer uw naam? Michelle zei u? Teering? Oke, momentje hoor".
Sure, another momentje. Ondertussen ben ik twee keer koffie gaan halen en heb ik de langste route naar de wc genomen. Ook mijn naamsverbuigingen hield ik bij om dit soort 'momentjes' te doden. Naast Michelle Teerling werd ik onder andere Liset Meerman, Raquelle Weeling en Rachel Wiering genoemd.
"Michelle? Ja, ik moest nog effe van Sjaak vragen he, wat was nou uw vraag?"
#$(%&$#_)$(#$@!!!! Mens. Je hebt een taak. EEN.
"Oh geeft niks hoor mevrouw, 't is ook een ingewikkelde en niet alledaagse vraag. Geef maar door aan Sjaak dat ik bel om te vragen over de energierekening. Daar hebben we al eerder contact over gehad," zei ik dan heel kalm, alsof ik de moeilijkheid van mijn verzoek zelf ook inzag.
"Oke mevrouw Michelle, ik gef het effe door hoor".
Inmiddels ben ik zo'n 10 minuten verder in het gesprek met Jannie voordat ik meneer aan de telefoon heb. Maar we hebben geduld, niet zeiken en rustig blijven. Je weet nooit wat er vanochtend allemaal al is gebeurd. Voor hetzelfde geld was ze out of shag en had ze geen tijd om nieuwe te halen. Hele ochtend verpest. En dat reageert ze dan natuurlijk af op haar werk. Op mij.
"Meneer Teering? Ja, nee, heb effe Sjaak kort gesproken en hij geeft aan dat het niet relevant is om daar nu over te praten. Alles is al geregeld".
Mijn missie om Sjaak en dergelijke te spreken slaagde vrij weinig als je receptioniste Jannie aan te telefoon kreeg.
Maar toch, ik mis die wijfies. Lekker accentje, ongeïnteresseerd, onprofessioneel, sloom en vooral verveeld.
Ik vraag me af wat ze nu doen als ik niet meer bel. Hebben ze inmiddels een andere Michelle Teerling gevonden die ze kunnen vervelen? Of hebben ze ontslag aangevraagd bij Sjaak omdat ze het niet meer trokken dat ze de knopjes van het telefoontoestel niet wisten te bedienen?
