Ik Vertrek of ik onder een auto

Wanneer je het programma Ik Vertrek kijkt, weet je niet wat je nu weer te wachten staat. 

Een stel debielen die 'het geluk' zoekt, of een stelletje waarvan het meeste leven al uitgeblazen is, op zoek naar 'het avontuur'. Meestal in een skigebied. Of het platteland, weg van 'de drukte' in Nederland. Weg van het 'rot weer in ons kikkerlandje"; the usual talk. Dat is al de moeite waard om naar dit programma te gaan kijken.

Wat ik nou weer zag afgelopen keer... Een niet-al-te-slimme-meid die met haar veel oudere man naar Australië gaat om daar een boerderij op te bouwen. Ze hopen het daar makkelijker te hebben. "Als je in Nederland boer bent, dan voel je je bijna crimineel", al dus Han. Ook Anneke ziet het leven in haar nieuwe land wel zitten. "Liever ga ik naar Australië dan dat ik onder een auto kom!" ... Uhu.

Ja, dat riep ze echt. Kijk, als dat nou je redenering is, dan had ik allang in Schotland gezeten. Dit lieve grietje uit het Oosten had niet de brains, wellicht ook niet de beauty, maar ze wist waar het op stond. Kinderen krijgen. En die kreeg ze ook. Terwijl ze aan het verhuizen waren, tijdens het melken van de koeien wel te verstaan, werd zij drachtig. Timing was niet het probleem. "Ik wilde het me ouders niet laten weten, want dan worden ze ongerust." Right. I wouldn't either. Gezien het gevalletje beter-buitenland-dan-ongeluk, zou ik het ook stil laten. Naast het feit dat ze nog twee jonge kindjes rond heeft kruipen...

Anyway,  ik blijf me over het programma verwonderen. Zoekt het programma hen op, of zoeken zij het programma op? En hoe haal je het in je hoofd om zo op televisie te durven komen - ik krijg plaatsvervangende schaamte van bijna al deze Ik-Vertrektypetjes. Wel leuk schaamte-vermaak hoor.

Mannen zijn sneeks

Vrouwelijke aapjes kijken, dat is wat mannen het liefst doen. Tijdens treinreizen is dit super aantrekkelijk omdat je niet anders kan dan dom voor je uit staren, dus dit doen zij dan geregeld.

Mannen denken vaak dat zij heel goed kunnen acteren. Zogenaamd op zij kijken uit het raam betekent gewoon dat ze via het raam een reflectie van jou proberen te spotten. Zogenaamd kijken of de trein er al aan komt betekent dat ze steeds naar je proberen te kijken. Kinderlijk spel. Geef gewoon toe, je bent aan sneeken. En ik ben erop getraind om het van me af te wenken.

Mannen die hun nek omdraaien naar het zogenaamde raam die in mijn gezichtsveld zit, krijgen dezelfde reactie terug. 'Huh, wat is er dan mis vanaf jouw oogpunt? Even kijken hoor'. Dus ik doe hem na. Heel nonchalant en geschrokken naar links en rechts kijken, vooral richting hem. Oeps, wegkijker.
1-0.

Nee de trein is er nog niet! Oogcontact is er wel. Is de trein er nog niet? Nee hij is er nog niet. Hey, hallo! En dat dan nog een aantal keer. Ben je zenuwachtig ofzo? Elke keer schrikken ze er zelf van dat ik terug kijk. Ze schrikken van de confrontatie.  En dan gaan ze snel hun mobieltje pakken, stiekem joh. 2-0.

Treinreizen is een groot spel voor mannen. Maar wij vrouwen zullen het altijd van ze winnen.

Dierenbescherming zadelhoes

Jaja, de save-the-zwerfkatten-zadelhoes is een feit! Hij is gearriveerd!

Ik had het al niet meer durven hopen. De Dierenbescherming heeft of zich toch aan hun woord gehouden of heeft m'n negatieve blog gelezen. Either way: bedankt!

Nu zal ik zittend op mijn krakkemikkige fiets altijd denken aan al die zwerfkatten die ik heb helpen redden.

Miauw,
Joesje

Wat Als Iedereen Student Was - Nationaal Onderwijsakkoord Bussemaker

Mijn vriendinnetje Jet

Laatst hoorde ik mijn vriendinnetje Jet Bussemaker mekkeren in de kroeg over dat ze bang is voor verspilling in het onderwijs. Ze had net het Nationaal Onderwijsakkoord getekend, waardoor er bijna 700 miljoen euro vrij komt om te investeren in het onderwijs. Ze zat te kletsen alsof ze met tegenzin een kauwgompje aan een klein kind gaf: 'Pas op, ga niet rennen met kauwgom in je mond. Ben je wel voorzichtig?'  - Je stemt er toch zelf mee in?

Top ideeën

Dus ik appte haar vanochtend dat ik een top idee had. Ik hoopte haar gerust te stellen.

"Laten we van iedereen een student maken en al het overheidsgeld aan onderwijs geven."

Ik hoorde haar alarmbellen al rinkelen: Iedereen student? Wat moest dat nou weer betekenen?  'Kennis is toch de toekomst?' dacht ik nuchter. ;Jij pompt er veel geld in, laten we er dan ook maar gebruik van maken.'


Fantaseren over een studentenwereld

Jet en ik kregen wilde ideeën. Laten we alle banen omzetten in studies. Het zou veel problemen oplossen en Nederland een stuk aangenamer maken.

Zo zou haar vader Criminologie studeren voor de rest van zijn leven. Mijn moeder Zingelogie. Twee hippe mensen in de 50 - rokend, feestend, studerend. Wie had dat gedacht. Forever young.

Als iedereen student was, dan werden de bussen door studenten van Busologie bestuurd. De bussen zouden altijd op tijd komen, want anders halen de Busologen hun studiepunten niet. Dat probleem ook weer opgelost.

Als iedereen student was, dan liep iedereen met een 'rugzakje'. Financiële problemen, studiepunten-problemen, studiekeus-problemen en niet te vergeten wat-eten-we-vanavond-problemen. Iedereen een even zware rugzak. Het liefst zo'n stevige Dakine. Wel zo eerlijk.

Als iedereen student was, dan was studentenconversatie normaal.

- "Wat doet jouw vader?" 

- "Nou, mijn pappie zit in het mannencorps, roeit en studeert Geldologie. Echt een lekkertje, ik zou 'em regelen als ik jou was."

Kamernood? No way! Een dikke kamer huren in een villa aan de buitenring van de stad. Of een viermurig-concept zoals kantoorruimtes. Kantoorpanden staan toch massaal leeg, want niemand werkt meer. Kamerprijzen zijn laag, want het aanbod is groter dan de vraag.  Ook dat probleem weer opgelost.

Doorstuderen? No prob! Studieschulden worden kwijtgescholden bij afronden van de studie (ehem, bij overlijden dus).Ook dat geldprobleem weer opgelost.

Het bier zou continu uitverkocht zijn. Albert Heijn zou gaan stunten met schoonmaakmiddelen en fietspompen, omdat geen student hier om geeft. De AHBasic wordt AHStudent, want dat is nou eenmaal toepasselijker in deze samenleving.

Donderdagavond zou chaos zijn in de binnenstad. Die paar studentjes die normaal op deze uitgaansavond afkomen, komen nu met massa's. Jong en oud, allerlei soorten studies. Project Haren 2.0. Het leven een groot feest.


Jetje toch

Allemaal goede ideeën. Allemaal reëel. Goede oplossingen voor 'first Dutch world problems'. Maar m'n vriendinnetje Jet bleef zeuren. Over geloofwaardigheid en het vertrouwen van de samenleving verdienen. Over een zware verantwoordelijkheid op bestuurders, leraren de minister en de Tweede Kamer. Alsof Jet een extra kauwgompje met tegenzin geeft aan deze mensen. "Passen jullie wel op? Weten jullie zeker dat jullie gaan rennen met kauwgom in je mond?" Blablabla. Ik betaal nog een Martini voor Jet en stel haar ondertussen gerust. Het onderwijsgeld zal niet verspild worden, schat.

'Alleen dan verdienen we de geloofwaardigheid en het vertrouwen van de samenleving waar we met z'n allen om hebben gevraagd.' - Jet Bussemaker

11 November

De dag van krijsende kinderen en een overload aan snoep. Ik was me er al de hele dag, zeg gerust week, op voorbereid.

Ik zag het helemaal voor me. De hele dag lang zijn juffen en meesters door heel Nederland bezig met de kinderen gedeisd houden. Vanavond mogen ze los. Nu nog even de finishing touches op de lampionnen. Voor je het weet zijn die dingen al stuk gewaaid of nat geregend, maar who cares. De lampionnen zijn slechts cover- up voor Sint Maarten. Eigenlijk is het Sint Snoep.

De hele week zijn juffen en meesters bezig geweest met cheesy songteksten in het hoofd van de kinderen te stampen. Nooit vernieuwend, nooit een remix of verrassende beat. Nee, lekker oud-Hollands knus, gezellig en gemoedelijk. Simpel houden en de meeste winst eruit halen: snoep in ruil voor een songtekst.

Ouders bereiden hun kinderen nooit voor op zo'n avond. Nee, ze staan meestal een aantal meter van de stoep vandaan en kijken toe. Ze durven zich sowieso al niet te tonen naast zulke hysterische kinderen. Laat staan hun onbeleefdheid.

Na drie regels zingen houden de kinderen het niet meer vol. Ze zien al de hele tijd een bak snoep voor hun neus. Dat is gewoon chantage! Hier dat snoep! En dus kappen ze het liedje af en graaien ze in de bak. Van mij, mij en ook van mij! Niemand zei dat je meer dan een snoepje mocht pakken, kind. Maar goed, voor dat je dat überhaupt al uit je mond hebt, zijn ze al weer weggerend.

Inmiddels is het al kinderbedtijd. Lieve Maarten heeft me dit jaar gesaved. Geen enkel kind aan de deur.

Eerste klas

Wie is dat meisje, met al haar tassen en tienerlijke uitstraling? Een professional in opleiding? Of heeft ze al vanaf haar puber jaren een goedlopend bedrijf? Een journaliste? Undercover boss? Een rich bitch? Een faker?! Nee, het is Joesje!

Door de drukte ben ik maar in de eerste klas coupe gaan zitten. 'Meneer, dit mag toch wel?' Vraag ik bijna kinderlijk aan een andere passagier. 'Je loopt een risico, he.' Ja papa. Rebels, stout. Dit mag helemaal niet -hihihihi- spannend.

Als de conducteur langskomt, ga ik gewoon huilen. Ja. Oke. Nee, ik ga Engels praten. Dan lijk ik een verdwaalde buitenlander.

Dit ga ik vaker doen!

Snelheidsminimum

Mensen op het station zijn kippen in een kippenhok. Ze hebben, zodra ze het station binnenlopen, geen besef meer van rechts en links. In het midden lopen gebeurt dan ook vaak, om alle spooklopers te ontwijken. Het is niet in te schatten hoe het volgende obstakel, lees reiziger, loopt. Ze trekken sprintjes of nemen hun tijd. Altijd een verrassing.

Het zou een goed idee zijn om een barrière tussen de heen- en weerlopers te zetten. Ook stel ik een minimum loopsnelheid voor van 20 km/u, om zo te voorkomen dat ik nog vaker tegen iemands kont aanbots. En dan een heel awkward moment beleef. Die zich uit in een boze blik. Een beschamende schaamte. Een raar begin van de dag. 

Vriendelijk bedankt.