Ik heb al zowat mijn hele leven Diabetes. Ik weet niet beter dan elke dag meerdere keren mijn bloedsuiker te meten en insuline te spuiten in mijn buik. Constant bezig zijn met wat ik eet, wanneer ik eet, hoeveel ik eet. Of mijn bloedsuiker nog wel goed is. En zo niet, hoe ik de paniek tot rust breng.
Vandaag zag ik in De Wereld Draait Door een rubriek over een doorbraak op het gebied van Diabetes (type 1). - er is een kunst afvleesklier ontwikkeld. Het zou zo maar eens kunnen dat ik over een aantal jaar met zo'n kunst afvleesklier ter grootte van een mobieltje op mijn buik lopen, waarnaast ik verder niks hoef te doen. Geen meetapparaat of insuline spuiten in mijn tas.
Maar hoe zou dat zijn?
Voor een niet-diabeet is het raar om te lezen, dat dit raar is:
Dag van een niet-Diabeet
7.00 Ik sta op. Goed geslapen. Voel ik me wel goed? Dat maakt echt niet uit! Niet mijn suiker meten. Niet insuline spuiten in mijn buik voor het ontbijt. Gewoon opstaan en eten zonder zorgen.
9.00 Op naar de bus. Rennen, vliegen, de bus proberen te halen. Het gaat goed met mijn suiker want daar hoef ik niet meer aan te denken. En ik hoef niet meer mijn bloedsuiker te meten om te checken of mijn gevoel wel klopt bij mijn daadwerkelijke bloedsuiker waarde.
10.00 Koffie en een tussendoortje. Nee, niet meer meten voordat ik een tussendoortje eet. Gewoon opeten zonder te denken. Als ik honger heb, eet ik. Niet eten omdat het moet van mijn bloedwaarde.
12.00 Lunchtijd. Ik heb geen honger, maar moet normaal eten omdat ik per se rond dit tijdstip insuline moet toedienen. Maar dat hoeft niet meer. Geen insuline toedienen en niet verplicht eten. Ik stel de lunch uit.
13.30 Nu begint mijn maag te knorren. Ik speel voor het eerst in op mijn hongergevoel. Eten omdat het gepast is, niet omdat het moet. Ik eet drie boterhammen met chocoladepasta en denk niet na over de suikerbom die ik mezelf toedien, zonder te spuiten, zonder na te denken. Want dat hoeft niet meer.
16.00 Thuis van een dagje werken en college. Ik heb honger! Normaal zou ik rekening moeten houden met een tijdsstrek van 2 uur in verband met insuline, maar nu eet ik gewoon zonder zorgen over het avondeten.
19.00 Avondeten zonder te weten wat mijn suikerwaarde is. Zonder te spuiten voor het eten. Ik raak bijna gealarmeerd door het feit dat ik nu rond de 50 koolhydraten opeet, zonder te spuiten. Ik zou, als ik nog diabetes had, allang in het ziekenhuis zijn beland.
21.00 Tijd voor een feestje! Ik drink meerdere glazen alcohol zonder te meten, zonder te spuiten, zonder na te denken of dit wel kan. Want het kan gewoon. Ik kan voor het eerst echt onbezorgd genieten van een feest. Van het dansen en drinken, zonder de gevolgen daarvan.
En hoe doodnormaal dit dagschema ook klinkt voor een niet-diabeet, hoe onmogelijk zorgeloos dit is voor een Diabeet.
Voor mij klinkt het te mooi om waar te zijn.
Steun het Diabetesfond en daarmee een wereld zonder Diabetes!
https://secure.diabetesfonds.nl/ext.dll?ID=PfOU9PGP4y7PPPm&type=donatie
